DULU- masa2 awal2 kapel...klu boleh nak mesej je 24 jam...lau x msj seminit pon katanya rindu..wajah asyik terbayang2 konon...klu tgah keje pon boleh mcj smbil kje..xde hal lah....nk mkn smbil mcj bwk kte or mto smbil mcj...n kdng2 smbil mandi pon leh mcj...lepas tu bila ajak jmpa..xde hal lah...sggup cr alasan bg kat mak semata2 nk kluar dgn pkwe or awek kite..xkisah hujan panas ribut taufan sggup ku rendah demi untk berjumpa dgn org trsayang....tp2...tu dulu..
SEKARANG- Bila dh staun dua kapel...katanya nk pegang fon pon xde masa...siap ckap ''awk2 nt la kita mcj yer..sy bz nie''..''awk2 sy nk mkn ni,jgn gangu sy time mkn leh x..nt la kol sy"....bila2 dh lama2 nk dgar suara pon dh cemuih..smpai kol pkwe or awek kite tu 18 kali pon belum tentu nk angkat......bila ajak jmpa lg la mcm2 alasannyer...ad kenduri lah..mak ajak teman g stu lah..nt xikot ckap jd anak derhaka pulak..katanya.......dulu bukan men lg...skrg..hampeh......
>>>setiap manusia lain dari segi sifat dan perangainya....hati manusia mudah berubah..kerana pendirian mereka tidak tetap dan iman mereka tidak mahu di teguhkan...itulah manusia...<<<
No comments:
Post a Comment